Home sweet home

Well, not exactly but kinda.. Het is goed om weer in Florida te zijn. Dit schrijvende bedenk ik me dat we alweer een week weg zijn van huis, wat gaat de tijd toch snel. De afgelopen dagen (na onze 'rustdag') niet stil gezeten. Zondag naar de tweede lokatie van het NASM geweest, het Udvar-Hazy center (pronounced like Oeduhvar-Heezie or something like that..) Voor vliegtuigfanaten toch wel zo'n beetje de meest heilige plek op aarde. De allereerste Boeing 707, beter bekend als de Dash - 80, een prachtige Lockheed Constellation, één vd eerste F-35 (JSF), AF Concorde, de Enola Gay (die ene van Hiroshima ja) en de kers op de appelmoes - voor de Vd Valk-liefhebbers - een SR-71 Blackbird. En tja als ze dan toch Inception draaien in de IMAX zaal van het museum, dan ga je daar natuurlijk ook maar naar toe, niet waar? Zeker een aanrader voor iedereen thuis!

En dan heb je opeens nog maar één dag voordat je het vliegtuig pakt naar de volgende bestemming... Wat te doen, wat te doen. Nou op het lijstje stonden nog Mount Vernon, Arlington, Zuid-kant van The White House, Reflecting Pool, en het Washington Monument (die naald). Helaas was Mount Vernon alleen te bereiken met een vooraf te boeken tour. Failure. Dus dan maar de andere dingen doen. Vanaf het hotel naar het NASM, ontbijt bij Starbucks. Vanaf het NASM over de Mall richting de naald. Pauze bij de naald.

Na de pauze richting Reflecting Pool/Lincoln Memorial. Foto's gemaakt bij Reflecting Pool en WOII Memorial (en ja hier waren we dus ook met de tour geweest vrijdag, alleen nu hebben we dit dus gelopen..) Daarvandaan richting White House. Dit was echt vele male indrukwekkender dan de Noord-kant. Zal de grotere tuin wel zijn geweest.. Pauze in Lafayette (sp?) Park en met de metro naar Arlington.

Arlington is toch wel één van de plaatsen op deze aardkloot die voor mij het meest indrukwekkend is. De stilte, al die marmeren grafstenen, wat een plek zeg. Ook de grootte van het hele complex is enorm te noemen. Na een bezoek aan het visitors center met de kaart op pad richting het graf van JFK en familie. Daarna richting Tomb of the Unknowns - beter bekent als Tomb of the Unknown Soldier, de niet officiële benaming - en hopen dat de changing of the guards niet al te lang op zich laat wachten.

We hadden geluk, binnen tien minuten werd de wacht gewisseld. Iedereen werd verzocht op te staan en stil te zijn. Na inspectie van de afwisselende wacht, werd een krans gehaald door de wachtmeester en afgewisselde wacht en werd deze onder begeleiding van vier boyscouts bij het graf gelegd. Tot slot nog een trompetdeuntje en een minuut (achtig) stilte, ik kreeg er echt kippenvel van.

Met de metro weer terug naar het centrum en een maaltijd gepakt bij HRC (om drie uur 's middags.., en nog was het druk daar..) Toen waren we eigenlijk wel helemaal kapot en natgezweet en was het tijd voor het hotel. Pa was op dreef dus we moesten en zouden teruglopen. Ok, fine by me.. Zo gezegd, zo gedaan en na een uur lopen waren we bij het hotel. Mocht je benieuwd zijn hoeveel we gelopen, kijk gerust op google earth en zoek 't op. De metrostation die we gebruikt hebben zijn McPherson Square, Arlington en Metro Station (I think, not sure though). HRC ligt tussen Ford's Theater en J. Edgar Hoover building (die van de FBI :-0). Een mooie laatste dag al zeg ik 't zelf.

Vanochtend koffer gepakt en naar 't vliegveld. Op tijd ingecheckt, op tijd vertrokken en te vroeg aangekomen. Geniaal toch. Was wel grappig dat pa's kunstheup de detectiepoortjes in Washington af liet gaan xD.. We waren iets over zessen in 't hotel, lekker wat gegeten en een rondje gelopen in de mall, boeken gekocht en ook wat drinken (de 2 liter gatorade is nu al op, my bad..) Dus voor nu trusten en tot gauw.

Ro

P.S.: drie hoeraatjes en diep respect voor pa, 60 jaar, een kunstheup en vooruit met die geit, niks geen geklaag! That's my daddy!